Vorig jaar om deze tijd zat ik aan de bar waar mijn bestie werkt. Met mijn laptop en een whisky. Pissig ramde ik op het toetsenbord, zonder vastomlijnd doel, maar vol woede. Mijn relatie van 10 jaar was een tijd terug beëindigd. Sindsdien had ik de datingmarkt verkend met een zekere… ehm, zorgvuldigheid? Tijdens deze verkenning merkte ik dat je deze “markt” als vrouw toch minder uitgebreid diende te verkennen. Of in ieder geval; minder openlijk.
Voor ik het weet, zit ik op mijn toetsenbord te rammen alsof het mijn drumstel is. Bestie doet de zang en galmt kreten als “ober”, “spiraaldude” en “verrassingsvoorbinddildo” door de zaak.
Zoals dat gaat bij een goede verkenningstocht; je verliest wel eens wat. Zonnebril, sleutels, string, waardigheid… Pijnlijkste verlies; mijn hart. Verloren aan een man die besloot pas ná een paar dates te vertellen dat hij een relatie had, samenwoonde en zes kinderen opvoedde. De droom was compleet toen hij mij bezwangerde. Goeie anekdote voor op feesten en partijen, minder goed voor mij.
Zonder happy ending, maar mét getorpedeerd hart, leek een hekwerk van prikkeldraad om mijn baarmoeder een strak plan. Als ik zeg prikkeldraad, bedoel ik spiraal. En als ik zeg spiraal, dan is prikkeldraad geen overdrijven bij het plaatsen. Mijn huisarts bouwde een feestje down under en voor goeie feestjes mag je een lekkere smak geld neerleggen. Om daarna aan te horen hoe een scharrel het góre lef had te zeiken over een condoom. Want; “…dat zit zo vervelend.” Waarop ik droogjes opmerkte dat er een hoop zaken een stuk vervelender voelen. In je anus. Met geweld ingebracht. Zonder vaseline. Mét rode bal in je smoel. Vriend.
Een whisky of wat later merk ik op dat sommige verhalen best grappig zijn. Het uitschrijven waard. Terwijl de kwaadheid zakt, komt er plezier in het spuien. Want het blijkt dat ik na het beëindigen van mijn lange relatie, de datingmarkt onbewust uitvoerig heb verkend. Niet wetende dat het een teken was voor het schrijven van een boek.
Ik weet niet beter dan dat het schrijven van een boek dé natte meisjesdroom is. Minder goed kan ik me het onderwerp herinneren. Kleine Pip Lou was drukker met zichzelf af te vragen of ze de 25 zou halen. En; “Oh-me-kot-zou-je-dan-een-bedtijd-hebben?!” Levensvragen van levensbelang. Megablij dat ik de 25 heb overleefd, nóg blijer dat er geen bedtijd is. Maar echt schrijver worden?!
Je had me net zo goed wijs kunnen maken dat er vanaf mijn 25e een piemel uit mijn voorhoofd zou groeien.
Wellicht zijn natte meisjesdromen en piemels uit voorhoofden goed voor een volgend boek. Misschien. Na het uitwonen van Word, kijk ik nu terug met een blik… Tja, zoals je kijkt als je net bent uitgewoond. Tevreden. Vol ongeloof. Míjn boek!
(Als ik dat zeg of lees gaat er een rilling van spanning over mijn ruggengraat. Of angstzweet. Kan ook.)
Nu komt er dus een boek.
Van mij, Pip.
Kan jíj lezen.
Nu hopen dat je het nog te slikken vindt ook.
Slikken, kreng!
Verschijningsdatum: 1 augustus 2020
Je kunt ‘Slikken, kreng!’ nú bestellen!
Taal: Nederlands
Pagina’s: 190
Afmetingen: 20x210x135 mm
Gewicht: 225 gram
Verschijningsdatum: 1 augustus 2020
Druk: 1
ISBN13: 978-90-826679-9-8
NUR: 450